چرا یک سیب به اندازه تمشک نیست؟

یک سیب هر روز دکتر را دور نگه می دارد. و به هر حال، اگر گل است، گل رز، اگر رنگ است، قرمز است، اگر میوه است، پس سیب است. ناگفته نماند سیب های باغ عدن. به جرات می توان گفت که این میوه اصلی ماست و کسانی هستند که در حال تحقیق درباره منشاء آن بر اساس مبنای علمی هستند

Paleobotanist رابرت اسپنگلر از موسسه ماکس پلانک مستقر در ینا این موضوع را از منظر جدیدی در مطالعه اخیر خود که توسط Science Daily بررسی شده بررسی می کند. اسپنگلر نظریه خود را با بررسی یافته های باستان شناسی، تحقیقات دیرینه شناسی و تاریخی و داده های ژنتیکی ترسیم کرد.

چرا اینقدر بزرگ؟

در زمان های قدیم، سیب یکی از محبوب ترین میوه ها بود، ما این را نه تنها از روی آثار هنری می دانیم، بلکه باستان شناسان نیز شواهدی از آن را یافته اند که به بیش از ده هزار سال قبل بازمی گردد.از سوی دیگر، آنها فقط حدس زدند که آیا میوه ای که امروزه به عنوان سیب شناخته می شود، از طریق کشت مصنوعی شکل گرفته است یا به لطف تکامل.

تحقیقات ژنتیکی سرانجام به این نتیجه رسیدند که میوه ای که امروزه می شناسیم می تواند به عنوان مخلوطی از چهار گونه مختلف سیب که در امتداد جاده ابریشم در آسیا به هم رسیده اند، متولد شود. به گفته اشپنگلر، اکثریت قریب به اتفاق مخزن ژنی انواع سیب مدرن از کوه های تین سان که یکی از اتصالات مسیرهای تجاری باستانی بود، سرچشمه می گیرد و مبادلات بین بازرگانان منجر به تولد میوه ای شد که امروزه می شناسیم.

سوال دیگری که فعالیت های کشت و کار انسان نمی تواند به آن پاسخ دهد این است که چرا میوه درختان سیب تا این حد بزرگ شده است. تحقیقات نشان می دهد که اندازه سیب و میوه های مشابه مانند گلابی و هلو میلیون ها سال قبل از شروع اهلی کردن آنها توسط انسان تکامل یافته است.اسپنگلر معتقد است که تفاوت اندازه بین میوه‌ها به خاطر گیاهانی است که در همزیستی با گونه‌های مختلف جانوری زندگی می‌کنند. اگرچه میوه سیب وحشی و گلابی وحشی شناخته شده در اروپا چندان بزرگ نیست، اما به نظر می رسد اندازه میوه که بعدها تحت تأثیر اصلاح نژاد قرار گرفت، قبلاً به طور طبیعی در منطقه کوهستان های آسیا شروع به رشد کرده است.

دسته ای از میوه ها مانند گیلاس یا تمشک برای نوک زدن و حتی خوردن آنها توسط پرندگان تخصصی است تا بتوانند دانه های خود را تا آنجا که ممکن است پراکنده کنند. با این حال، سیب، گلابی و میوه‌های مشابه برای این کار خیلی بزرگ هستند – که به گفته اسپنگلر، نشان می‌دهد که آنها برای حیوانات بسیار بزرگ‌تر در نظر گرفته شده‌اند. در طول آخرین عصر یخبندان، اروپا خانه تعداد زیادی از اسب‌های وحشی باستانی و گوزن‌های غول‌پیکر بود که برای پخش دانه‌های سیب در سراسر قاره در طول مهاجرتشان ایده‌آل بودند. البته بعداً این حیوانات از بین رفتند، بنابراین سیب بدون "دستگاه حمل و نقل" باقی ماند و بنابراین بیشتر یا به مناطق جدید گسترش پیدا نکرد.

سیب نیز مدیون جاده ابریشم است

این جایی است که مردم به تصویر و فعالیت تجاری در امتداد جاده ابریشم پرداختند، به لطف آن گونه‌های سیبی که تا آن زمان جداگانه زندگی می‌کردند می‌توانستند یکدیگر را ملاقات کنند و میوه‌ای که امروز می‌شناسیم را می‌توان از تلاقی آنها ایجاد کرد. این فعالیت نسبتاً سریع و بدون برنامه ریزی انجام شد، به همین دلیل ممکن است اتفاق بیفتد، مثلاً اگر یک دانه سیب بکارید، یک سیب وحشی به دست می آورید نه گیاه کشت شده.

طبق گفته اشپنگلر، این نیز نشان می دهد که هیچ الگوی یکنواختی برای مدل سازی توسعه گیاه در نتیجه اهلی شدن وجود ندارد. گاهی اوقات هزاران سال طول می کشد تا هر نوع میوه رشد کند، گاهی اوقات میوه را می توان در زمان بسیار کوتاه تری حتی با عجله تولید کرد.