آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا کسی به مراسم دسته جمعی رفت، با وجود اینکه می دانستند این تصمیم بسیار خطرناکی از نظر اپیدمی کرونا است؟ چرا حتی امروزه افرادی هستند که به طور مرتب قوانین مربوط به فاصله گذاری فیزیکی را زیر پا می گذارند؟ بر اساس تحقیقات جدید، پاسخ شاید ساده‌تر از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کنیم: بسیاری از مردم خسته هستند
خستگی بی تفاوتی یا عدم علاقه ساده نیست. در موارد اخیر، ممکن است این اتفاق بیفتد که فرد حتی تمایلی به انجام کارها نداشته باشد: در مقایسه با احتمالات، بهترین احساس را در صورت عدم فعالیت و دراز کشیدن دارد - که می تواند یک مشکل جدی به خصوص در دراز مدت باشد.از سوی دیگر، بی حوصلگی، دقیقاً به این دلیل است که ما میل شدیدی به انجام کاری داریم، اما نمی توانیم در هیچ فعالیتی شرکت کنیم. ما در بیرون گیر کرده ایم، نمی دانیم با گزینه های موجود چه کنیم. این باعث ایجاد تنش عظیمی در ما می شود که سعی می کنیم از آن فرار کنیم. تنها سوال اینجاست که کجا و با چه قیمتی.
15 دقیقه کسالت؟ ترجیح می دهم برق گرفتم
در یک مطالعه در سال 2014، تیموتی ویلسون و همکارانش به بررسی کارهایی پرداختند که مردم برای پایان دادن به کسالت خود انجام نمی دهند. در مجموعه تحقیقات خود، شرکت کنندگان در یک اتاق خالی می نشستند، نمی توانستند کاری انجام دهند، آنها فقط می توانستند خود را با افکار خود مشغول کنند. تنها حواس پرتی آنها این بود که با یک دستگاه شوک الکتریکی خفیف به خود وارد کنند. اگرچه کل آزمایش فقط 15 دقیقه طول کشید، 67 درصد از مردان و 25 درصد از زنان به جای تحمل یکنواختی، شوک را انتخاب کردند. شرکت کننده ای بود که 190 بار خودش را شوکه کرد! این یافته‌ها بازتاب تحقیقات دیگری است که همچنین نشان داده است افرادی که مستعد کسالت هستند، برای فرار از این وضعیت منفی درونی، به احتمال زیاد درگیر رفتارهای مخرب، آسیب‌رسان به سلامتی یا مخاطره‌آمیز هستند.
خستگی می تواند منجر به شکستن قوانین شود
از زمان شیوع بیماری همه گیر، ما بیشتر از همیشه زمان خود را در خانه سپری کرده ایم. در واقع، دوره‌هایی وجود داشت که زندگی ما تقریباً به تماس‌های تلفنی، جلسات آنلاین، تماشای فیلم و پیاده‌روی طولانی محدود می‌شد. کنسرت، تئاتر، سینما وجود نداشت، امکان رفتن به رستوران یا مسافرت وجود نداشت. بنابراین جای تعجب نیست که بسیاری از ما با افزایش بی حوصلگی مواجه می شویم، همانطور که کندرا پیر لوئیس، یکی از نویسندگان Medium، اشاره می کند. بر اساس یک مطالعه جدید که در شرف انتشار است، علاوه بر این، کسانی که نمی توانند خود را در زمان بی حوصلگی دوباره اختراع کنند، به احتمال زیاد قوانین مربوط به پیشگیری از بیماری همه گیر را زیر پا می گذارند.
James Boylen و همکارانش 924 نفر را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که افراد مستعد کسالت، یعنی افرادی با سطوح بالاتری از کسالت:
- ساعت های کمتری را در خانه سپری کردند؛
- چندین جلسه شخصی سازماندهی شد؛
- آنها بیشتر به فروشگاه می رفتند؛
- آنها بیشتر اوقات عمداً قوانین را زیر پا می گذارند؛
- چند بار جمع شدند؛
- بارها آنها به افراد دیگری که در یک خانواده زندگی نمی کنند، نزدیکتر از 2 متر آمدند.
تحقیق همچنین نشان داد که وجود کسالت متغیر میانجی بین کاهش خودکنترلی و زیر پا گذاشتن قوانین است. بنابراین بی حوصلگی می تواند نقش مهمی در دفاع بیشتر در برابر ویروس یا در مدیریت موقعیت های دیگر که نیاز به خویشتن داری مشابه دارند ایفا کند. خبر خوب این است که، البته، این رابطه برعکس نیز صادق است: برای کسانی که می توانند خستگی خود را به روش های سازنده از بین ببرند راحت تر است که با مقررات مربوط به فاصله گذاری فیزیکی سازگار شوند.
خلاقیت ما نیز می تواند آشکار شود
اگرچه کسالت مدت‌هاست به عنوان یک حالت منفی در ادبیات روان‌شناختی تلقی می‌شود، اما باید دید که این پدیده جنبه مثبتی نیز دارد، زیرا اساساً افراد را به انجام کاری تشویق می‌کند. گاهی متأسفانه کارهای مخرب انجام می دهند، اما می توانند کارهای سازنده هم انجام دهند. وقتی ویروس شیوع پیدا کرد، تقریباً به یک شوخی تبدیل شد که چگونه بسیاری از مردم شروع به پختن نان، پرورش گیاهان، عکاسی از اشیاء مینیاتوری یا ساختن فیلم در مورد انواع موضوعات کردند. حتی اگر گاهی به این فعالیت ها لبخند بزنیم، بیشتر آنها راه های بسیار خلاقانه ای برای رفع خستگی هستند. بدیهی است که انتظار نمی رود در شرایط بحرانی همه این گونه عکس العمل نشان دهند و در مقاطعی هم از مرزها عبور کردیم که فشاری بود که در اواسط همه گیری همه گیر باید خودآگاه باشند. البته موضوع این نیست، بلکه این به خودمان بستگی دارد که با کسالت خود چه کنیم، آیا سعی می کنیم چیز خوبی از آن بیرون بیاوریم.
مقاله پس از توصیه ادامه می یابد
